مسلماً کردار ما انسانها چه نیک و چه بد دارای آثار و پیامدهایی در دنیا و آخرت است. پس مکافات اعمال هم در دنیا وجود دارد و هم در آخرت با این تفاوت که مکافات در دنیا بسیار کمرنگ و خفیف تر از آخرت است. این نکته را باید به خاطر داشت که گرفتاری های گوناگون که در دنیا دامنگیر انسان می شود گاهی مکافات عمل زشت است و گاهی برای امتحان و برای بعضی افراد مایه ترقّی و رتبه و افزایش درجه و پاداش مضاعف است چنانکه خداوند در سورۀ بقره در آیه 155 می فرماید: « و البته شما را به سختی هایی مثل ترس و گرسنگی و از دست دادن اموال و جان ها و تخریب زراعت آزمایش می کنیم و کسانی که در این خصوص بی صبری نکنند مژدۀ هدایت و رحمت خدا برای آنهاست ». در این باره امام صادق (ع) می فرماید: سخت ترین مردم از لحاظ بلا و گرفتاری پیامبرانند، سپس کسانی که دنباله رو آنهایند و سپس کسی که پیرو آنها شد به ترتیب!!! پس اگر به ما مردم مصیبت یا درد و غم و گرفتاری می رسد و می خواهیم بدانیم که از کدام دسته هستیم باید به عملکردمان رجوع کنیم؛ اگر عملکردمان موافق با دستورات خداوند و پیامبر (ص) و امامان معصوم (ع) است و دچار گرفتاری شده ایم پس منتظر پاداش عظیمی باشیم و اگر اعمال ما خلاف دستورات قرآن و حدیث است بهوش باشیم که خداوند قسمتی از مکافات عمل را در دنیا به ما نشان می دهد و عذاب آخرت دردناک تر است. اینجاست که آدم عاقل خودش را جمع و جور می کند و از خدا می خواهد که او را هدایت کند و خدا هم مستجاب کنندۀ دعاهاست.

آثار دنیوی گناه از زبان قرآن:

خداوند کریم در آیه 59 سورۀ بقره می فرماید: «پس بر ظالمان عذابی از آسمان نازل کردیم این به خاطر فسق و نافرمانی آنها بود» و در آیه 49 سورۀ مائده آمده: « ... خداوند می خواهد به خاطر پاره ای گناهان آنها را دچار مصیبت کند» و در آیه 6 سورۀ انعام فرموده: «پس آنها را هلاک کردیم بدلیل گناهانشان» و در آیه 52 سورۀ نمل می فرماید: «این خانه های آنهاست که بخاطر ظلم و ستم شان خالی از سَکنه شده (یعنی خودشان را هلاک کرده است)» و در آیه 35 سورۀ نوح آمده است: «آنها به خاطر گناهانشان غرق شدند» و در آیه 14 سورۀ شمس می خوانیم: «آنها (قوم ثمود) را بخاطر گناهانشان درهم کوبید و خانه هایشان را صاف کرد!!!». و در آیه11 سورۀ رعد هشدار می دهد که : «خداوند سرنوشت هیچ قوم و ملتی را عوض نمی کند مگر آن که آنها خود را تغییر دهند». و در آیه ای پرواضح و روشن خبر می دهد که «هر گرفتاری و غم و مصیبت و ... که به شما می رسد به خاطر اعمال و کرداری است که خودتان انجام داده اید و تازه بسیاری از زشتیهای شما را می بخشد!!!» این آیه نشان می دهد که اگر خداوند می خواست تمام مکافات زشتی ها را در این دنیا به مردم بدهد سنگ روی سنگ نمی ماند و همه هلاک می شدند! این جاست که انسان به اوج رحمان و رحیم بودن خداوند پی می برد؛ او که از رگ گردن به انسان نزدیک تر است و از نیات تا عمل و حتی نیات آیندۀ انسانها را   می داند و تمام کردار بندگانش را شاهد است به جای مؤاخذه، بر بندگانش لطف دارد. حقیقتاً خدای مهربان ستّارالعیوب و ارحم الراحمین است حال با داشتن چنین خدایی رفتن به جهنم و لایق جهنم شدن، نشان از اوج ضلالت وبی فکری انسان است و رفتن به بهشت، لطف و فضل و کرامت اوست.

آثار اخروی گناه از زبان قرآن:

در آیه 90 سورۀ نمل آمده « کسی که گناه مرتکب می شود با صورت به آتش انداخته خواهد شد آیا جزایی جز کردارتان خواهید داشت؟» و در آیه 23 سورۀ جنّ می فرماید: «هر کس نافرمانی خدا و رسول او کند آتش جهنم مخصوص اوست و  تا ابد در آن خواهد ماند» و در آیات 11 تا 16 سورۀ معارج می فرماید: «آن لحظه ای که گنهکار مستحق عذاب الهی می شود حاضر است تمام فرزندانش و همسر و برادر و قبیله اش را و تمام مردم روی زمین را فدا کند تا عذاب از او برداشته شود اما هرگز چنین نشود شعله های سوزان آتش است که دست و پا و پوست سر را می کَنَد و می بَرَد.

خداوند در آیه 104 سورۀ مؤمنون فرموده است: «شعله های سوزان آتش مانند شمشیر به صورت آنها نواخته می شود و آنها در دوزخ چهره ای عبوس و درهم کشیده دارند».

بارپروردگارا توفیق طاعت و بندگی خالصانه که رضایت تو در آن است به ما عطا فرما (آمین)

ه 

  « برای تعجیل در ظهور منجی عالم بشریت، بر محمد و آل محمد صلوات »